даміна́нтны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. даміна́нтны даміна́нтная даміна́нтнае даміна́нтныя
Р. даміна́нтнага даміна́нтнай
даміна́нтнае		 даміна́нтнага даміна́нтных
Д. даміна́нтнаму даміна́нтнай даміна́нтнаму даміна́нтным
В. даміна́нтны (неадуш.)
даміна́нтнага (адуш.)		 даміна́нтную даміна́нтнае даміна́нтныя (неадуш.)
даміна́нтных (адуш.)
Т. даміна́нтным даміна́нтнай
даміна́нтнаю		 даміна́нтным даміна́нтнымі
М. даміна́нтным даміна́нтнай даміна́нтным даміна́нтных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

даміна́нтны домина́нтный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даміна́нтны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які мае адносіны да дамінанты; асноўны, пануючы. Дамінантныя прыметы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даміна́нта, -ы, ДМ -нце, мн. -ы, -на́нт і -аў, ж. (кніжн.).

Асноўная, найважнейшая ідэя, прыкмета або частка чаго-н.

|| прым. даміна́нтны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

домина́нтный даміна́нтны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)