да́мба
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
да́мба |
да́мбы |
| Р. |
да́мбы |
да́мбаў |
| Д. |
да́мбе |
да́мбам |
| В. |
да́мбу |
да́мбы |
| Т. |
да́мбай
да́мбаю |
да́мбамі |
| М. |
да́мбе |
да́мбах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
по́льдэр, ‑а, м.
Спец. Адгароджаны ад мора дамбай, асушаны і апрацаваны нізінны ўчастак пабярэжжа Паўночнага мора.
[Гал. polder.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)