дако́нваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дако́нваю |
дако́нваем |
| 2-я ас. |
дако́нваеш |
дако́нваеце |
| 3-я ас. |
дако́нвае |
дако́нваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
дако́нваў |
дако́нвалі |
| ж. |
дако́нвала |
| н. |
дако́нвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
дако́нвай |
дако́нвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
дако́нваючы |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дако́нваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да даканаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дакана́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак. (разм.).
1. каго (што). Давесці да знямогі, да пагібелі; загубіць.
Няволя даканала яго.
2. што. З цяжкасцю скончыць, завяршыць што-н.
Даканалі ўборку бульбы.
|| незак. дако́нваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)