дако́нваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дако́нваю дако́нваем
2-я ас. дако́нваеш дако́нваеце
3-я ас. дако́нвае дако́нваюць
Прошлы час
м. дако́нваў дако́нвалі
ж. дако́нвала
н. дако́нвала
Загадны лад
2-я ас. дако́нвай дако́нвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дако́нваючы

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дако́нваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да даканаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дакана́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак. (разм.).

1. каго (што). Давесці да знямогі, да пагібелі; загубіць.

Няволя даканала яго.

2. што. З цяжкасцю скончыць, завяршыць што-н.

Даканалі ўборку бульбы.

|| незак. дако́нваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

finish

[ˈfɪnɪʃ]

1.

v.t.

1) канча́ць

2) зака́нчваць (вучо́бу, будо́ўлю)

3) спажыва́ць да канца́; даяда́ць; дапіва́ць (да канца́)

4) informal

а) змардо́ўваць, змо́рваць

б) дабіва́ць; дако́нваць; дака́нчваць

5) апрацо́ўваць (ру́капіс); выгла́джваць (паве́рхню), выраўно́ўваць

6) дапаўня́ць адука́цыю

2.

v.i.

1) канча́цца

2) Obsol. паміра́ць

3.

n.

1) заканчэ́ньне n., кане́ц -ца́ m.

2) даскана́ласьць, зако́нчанасьць f.

3) апрацо́ўваньне n. (ткані́ны), апрацо́ўка f. (тэ́ксту); адстро́йваньне n. (до́му, кватэ́ры) і матэрыя́л ужыва́ны для гэ́тага

•

- finish off

- finish up

- finish with

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)