даклы́паць, -аю, -аеш, -ае; зак. (разм.).

Павольна, з цяжкасцю дайсці да якога-н. месца.

Ледзь даклыпаў да хаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даклы́паць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. даклы́паю даклы́паем
2-я ас. даклы́паеш даклы́паеце
3-я ас. даклы́пае даклы́паюць
Прошлы час
м. даклы́паў даклы́палі
ж. даклы́пала
н. даклы́пала
Загадны лад
2-я ас. даклы́пай даклы́пайце
Дзеепрыслоўе
прош. час даклы́паўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

даклы́паць сов., разг. добрести́, доплести́сь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даклы́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Павольна, з цяжкасцю дайсці да якога‑н. месца. Ледзь даклыпаў да дзвярэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)