дакла́сці

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дакладу́ дакладзё́м
2-я ас. дакладзе́ш дакладзяце́
3-я ас. дакладзе́ дакладу́ць
Прошлы час
м. дакла́ў дакла́лі
ж. дакла́ла
н. дакла́ла
Загадны лад
2-я ас. дакладзі́ дакладзі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час дакла́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дакла́сці сов.

1. (закончить кладку) докла́сть;

2. разг. (прибавить) доложи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дакла́сці, ‑кладу, ‑кладзеш, ‑кладзе; ‑кладзём, ‑кладзяце; пр. даклаў, ‑клала; заг. дакладзі; зак., што.

1. Дакончыць складванне, мураванне чаго‑н. Дакласці печ. Дакласці воз.

2. і чаго. Разм. Дадаць, пакласці дадаткова да якой‑н. меры. Дакласці цукерак у вазу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

далажы́ць², -лажу́, -ло́жыш, -ло́жыць; зак., што і чаго.

Палажыць дадаткова; дадаць, дакласці.

Д. у слоік варэнне.

Д. яшчэ дзясятку.

|| незак. дакла́дваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

доложи́ть​II сов.

1. (прибавить) далажы́ць, дакла́сці, дада́ць;

2. (окончить кладку чего-л.) дакла́сці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даклада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дакласці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дакла́дзены разг. доло́женный; см. дакла́сці 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дакла́дваць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да далажыць ​1.

дакла́дваць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дакласці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дакла́дванне ​1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дакладваць ​1 — далажыць ​1.

дакла́дванне ​2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дакладваць ​2 — дакласці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

далажы́ць ​1, ‑лажу, ‑ложыш, ‑ложыць; зак., што і без дап.

1. Афіцыйна паведаміць, зрабіць даклад ​1 (у 2 знач.). — Таварышы, — звярнуўся Гуга да сходу: — да нас прыехаў наш таварыш і зямляк. .. У яго ёсць план работы, аб якім ён і даложыць вам. Колас. // Зрабіць данясенне, давесці да ведама. Пагранічнік далажыў начальніку заставы Мікалаю Іванавічу Свірыну пра здарэнне. Пальчэўскі. Келер пастроіў салдат і далажыў лейтэнанту, што скончылі аперацыю. Мележ. // Разм. Расказаць, паведаміць аб чым‑н. — А вас, панічыку, пыталася паненка, — далажыла бабка настаўніку, як толькі ён вярнуўся з гасцей. Колас.

2. Паведаміць начальніку, гаспадару аб прыходзе наведвальніка. Сакратар(к)а далажыла, і .. дырэктар згадзіўся прыняць наведвальніка. Шахавец.

•••

Далажыць па камандзе — далажыць вышэйшаму па рангу камандзіру.

далажы́ць ​2, ‑лажу, ‑ложыш, ‑ложыць; зак., што і чаго.

Палажыць дадаткова; дадаць, дакласці. Далажыць у сподак варэння. Далажыць грошай на пакупку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)