дакара́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
дакара́нне |
| Р. |
дакара́ння |
| Д. |
дакара́нню |
| В. |
дакара́нне |
| Т. |
дакара́ннем |
| М. |
дакара́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дакара́нне ср. уко́р м., укори́зна ж., упрёк м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дакара́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. дакараць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дакара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго-што.
Папракаць, выказваючы нездавальненне кім-, чым-н.
Так няможна рабіць, — дакарала бабуля ўнука.
|| наз. дакара́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
попрёк м., разг. папро́к, -ку м., папіка́нне, -ння ср., упіка́нне, -ння ср.; (укор) дако́р, -ру м., дакара́нне, -ння ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Журба́ 1 ’смутак’. Рус. дыял. паўд., дан., сарат., амур. журба́ ’смутак, клопат’, укр., журба́, жур, жура́ ’смутак’, славен. žûrba ’паспешнасць, руплівасць’, серб.-харв. жу̀рба ’паспешнасць’. Ст.-рус. журба ’дакаранне’ (у Бярынды, 1627). Утворана з суфіксам ‑ьba ад дзеяслова журыць, журыцца (гл.), відаць, яшчэ ў ст.-рус. мове, паколькі ў паўд.-слав. слоў іншыя значэнні.
Журба́ 2 ’гнаявая жыжка’ (Сл. паўн.-зах.). Кантамінацыя жур, журка (гл.) з жабурынне (гл.), жабура.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
укори́зна ж. дако́р, -ру м., дакара́нне, -ння ср.; (попрёк) упіка́нне, -ння ср., папіка́нне, -ння ср.; (упрёк) упі́кі, -каў мн., упіка́нне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уко́р м. дако́р, -ру м., дакара́нне, -ння ср.; (попрёк) упіка́нне, -ння ср., папіка́нне, -ння ср.; (упрёк) упі́кі, -каў мн., упіка́нне, -ння ср.; за́кід, -ду м.;
посмотре́ть с уко́ром гля́нуць з дако́рам (дакара́ннем);
уко́ры со́вести дако́ры сумле́ння;
не в уко́р будь ска́зано не ў дако́р ка́жучы;
не хочу́ слу́шать твои́х уко́ров не хачу́ слу́хаць тваі́х упі́каў (упіка́нняў, папіка́нняў).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)