дазо́рчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дазо́рчы дазо́рчая дазо́рчае дазо́рчыя
Р. дазо́рчага дазо́рчай
дазо́рчае		 дазо́рчага дазо́рчых
Д. дазо́рчаму дазо́рчай дазо́рчаму дазо́рчым
В. дазо́рчы (неадуш.)
дазо́рчага (адуш.)		 дазо́рчую дазо́рчае дазо́рчыя (неадуш.)
дазо́рчых (адуш.)
Т. дазо́рчым дазо́рчай
дазо́рчаю		 дазо́рчым дазо́рчымі
М. дазо́рчым дазо́рчай дазо́рчым дазо́рчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дазо́рчы

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. дазо́рчы дазо́рчыя
Р. дазо́рчага дазо́рчых
Д. дазо́рчаму дазо́рчым
В. дазо́рчага дазо́рчых
Т. дазо́рчым дазо́рчымі
М. дазо́рчым дазо́рчых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дазо́рчы смотри́тельский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дазо́рац, -рца, мн. -рцы, -рцаў, м.

Службовая асоба, якая выконвае абавязкі па наглядзе за чым-н., ахове чаго-н.

Д. маяка.

|| прым. дазо́рчы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смотри́тельский дазо́рчы; нагля́дчыцкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)