дажджы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

Кропля дажджу.

На шыбах з’явіліся першыя дажджынкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дажджы́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дажджы́нка дажджы́нкі
Р. дажджы́нкі дажджы́нак
Д. дажджы́нцы дажджы́нкам
В. дажджы́нку дажджы́нкі
Т. дажджы́нкай
дажджы́нкаю		 дажджы́нкамі
М. дажджы́нцы дажджы́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дажджы́нка ж., разг. дожди́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дажджы́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Памянш. да дажджына; невялікая дажджына. Сонца асвятліла верхавіны стромкіх елак, і на іх тысячамі вясёлак загарэліся дажджынкі. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дожди́нка разг. дажджы́нка, -кі ж., кро́пелька, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капля, кропля; капка, крапка (разм.) / дажджу: дажджынка / расы: расіна, расінка / тлушчу на вадзе: скалка; пацерка, бісерына, градзіна (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)