дагаво́рніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дагаво́рніца дагаво́рніцы
Р. дагаво́рніцы дагаво́рніц
Д. дагаво́рніцы дагаво́рніцам
В. дагаво́рніцу дагаво́рніц
Т. дагаво́рніцай
дагаво́рніцаю		 дагаво́рніцамі
М. дагаво́рніцы дагаво́рніцах

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дагаво́рнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Работнік, які працуе па дагаворы.

|| ж. дагаво́рніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. дагаво́рніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)