даві́льшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. даві́льшчык даві́льшчыкі
Р. даві́льшчыка даві́льшчыкаў
Д. даві́льшчыку даві́льшчыкам
В. даві́льшчыка даві́льшчыкаў
Т. даві́льшчыкам даві́льшчыкамі
М. даві́льшчыку даві́льшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

даві́льшчык м. дави́льщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даві́льшчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца выцісканнем соку з вінаграду або іншых пладоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дави́льщик даві́льшчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даві́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да давільшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)