давіва́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. давіва́ю давіва́ем
2-я ас. давіва́еш давіва́еце
3-я ас. давіва́е давіва́юць
Прошлы час
м. давіва́ў давіва́лі
ж. давіва́ла
н. давіва́ла
Загадны лад
2-я ас. давіва́й давіва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час давіва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

давіва́ць несов. (кончать витьё) довива́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

давіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да давіць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даві́ць¹, даўю́, даўе́ш, даўе́; даўём, даўяце́, даўю́ць; даві́; даві́ты; зак., што.

Закончыць віццё чаго-н.

Д. вяроўку.

|| незак. давіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

давіва́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да давіваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

давіва́цца несов., страд. довива́ться; см. давіва́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

довива́ть несов.

1. давіва́ць;

2. (доплетать) даплята́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)