даво́дка, -і, ДМ -дцы, ж. (спец.).

Наданне вырабу дакладных памераў шляхам механічнай падгонкі, шліфоўкі.

Д. дэталей.

|| прым. даво́дачны, -ая, -ае.

Д. станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даво́дка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. даво́дка
Р. даво́дкі
Д. даво́дцы
В. даво́дку
Т. даво́дкай
даво́дкаю
М. даво́дцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

даво́дка ж., тех. дово́дка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даво́дка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.

Спец. Наданне вырабу канчатковых дакладных памераў, якасцей шляхам дадатковай апрацоўкі, падгонкі. Даведка дэталі. Даведка аконных рам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дово́дка техн. даво́дка, -кі ж.; (неоконч. действие — обычно) даво́джванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)