дава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
дава́нне |
| Р. |
дава́ння |
| Д. |
дава́нню |
| В. |
дава́нне |
| Т. |
дава́ннем |
| М. |
дава́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дава́нне ср., разг. да́ча ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
предоставле́ние ср.
1. дава́нне, -ння ср.; адда́ча, -чы ж., аддава́нне, -ння ср., усту́пка, -кі ж., уступле́нне, -ння ср.;
2. дава́нне, -ння ср.; пакіда́нне, -ння ср.; дазво́л, -лу м.; дазвале́нне, -ння ср.; см. предоставля́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Да́ча ’даванне’ (Байк. і Некр.), таксама палес. (гл. Клімчук, Лекс. Палесся. М., 1968, 30). Узыходзіць да прасл. праформы *datja (ад *dati̯). Параўн. агляд форм у Трубачова, Эт. сл., 4, 195–196: значэнні лексем, паколькі яны паходзяць з аддзеяслоўнага імені, вельмі шматлікія (ад nomen actionis да назваў канкрэтных прадметаў). Параўн. яшчэ Папоўская–Таборская, Бел.-польск. ізал., 103.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
да́чаI ж.
1. (действие) дава́нне, -ння ср., да́ча, -чы ж.;
да́ча показа́ний да́ча паказа́нняў;
2. (порция) по́рцыя, -цыі ж., дзяля́нка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)