дабаўля́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дабаўля́ю дабаўля́ем
2-я ас. дабаўля́еш дабаўля́еце
3-я ас. дабаўля́е дабаўля́юць
Прошлы час
м. дабаўля́ў дабаўля́лі
ж. дабаўля́ла
н. дабаўля́ла
Загадны лад
2-я ас. дабаўля́й дабаўля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дабаўля́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дабаўля́ць несов. добавля́ть, прибавля́ть; (в небольшом количестве — ещё) подбавля́ть; см. даба́віць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дабаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да дабавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подбавля́ть несов. падбаўля́ць, дабаўля́ць, дадава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дабаўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дабаўляць — дабавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дабаўля́цца, ‑яецца; незак.

1. Незак. да дабавіцца.

2. Зал. да дабаўляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчалачы́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак., што.

Спец. Дабаўляць у што‑н. шчолак ці шчолач. Шчалачыць ваду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дабаўле́нне ср. добавле́ние, доба́вка ж., прибавле́ние, приба́вка ж.; подба́вка ж.; см. дабаўля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

добавля́ть несов.

1. дабаўля́ць; прыбаўля́ць;

2. (говорить или писать в дополнение) дадава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

флюсава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; незак., што.

1. Спец. Плавіць (руду, метал) з флюсам ​2 (у 1 знач.).

2. Ачышчаць паверхню металу флюсам ​2 (у 2 знач.).

3. Дабаўляць у гліняную масу флюс ​2 (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)