гіта́ра, -ы, мн. -ы, -та́р, ж.

Струнны шчыпковы музычны інструмент з корпусам-рэзанатарам у выглядзе васьмёркі і доўгім грыфам.

|| прым. гіта́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гіта́ра ж. гита́ра;

гава́йская г. — гава́йская гита́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гіта́ра, ‑ы, ж.

Струнны шчыпковы музычны інструмент з рэзанатарам у выглядзе васьмёркі і доўгім грыфам. Сяміструнная гітара. Гавайская гітара.

[Ісп. guitarra.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гіта́ра ’гітара’. Рус. гита́ра, укр. гіта́ра. Запазычанне з польск. gitara (або ням. Gitarre). Першакрыніцай з’яўляецца грэч. κιθάρα (здаецца, усх. паходжання). Гл. Фасмер, 1, 408; Шанскі, 1, Г, 83. Бел. дыял. форма гіта́р (Бяльк.) — вынік дэфармацыі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

электрагіта́ра, -ы, мн. -ы, -та́р, ж.

Гітара з электрычным узмацненнем гучання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гита́ра гіта́ра, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гава́йскі гава́йский;

○ ~кая гіта́ра — гава́йская гита́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бас-гита́ра бас-гіта́ра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шчыпко́вы, -ая, -ае.

Пра музычныя інструменты: такі, з якога гукі здабываюцца шчыпком пальцаў або спецыяльнай цвёрдай пласцінкай.

Шчыпковыя струнныя інструменты (арфа, гітара, гуслі, мандаліна і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

электрагіта́ра,

Гітара з электрычным узмацненнем гуку (звычайна ў джазе, эстрадным ансамблі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)