гіпнатызёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па гіпнозе, які валодае здольнасцю гіпнатызаваць.

|| прым. гіпнатызёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гіпнатызё́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гіпнатызё́р гіпнатызё́ры
Р. гіпнатызё́ра гіпнатызё́раў
Д. гіпнатызё́ру гіпнатызё́рам
В. гіпнатызё́ра гіпнатызё́раў
Т. гіпнатызё́рам гіпнатызё́рамі
М. гіпнатызё́ру гіпнатызё́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гіпнатызёр м. гипнотизёр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гіпнатызёр, ‑а, м.

Чалавек, які мае здольнасць гіпнатызаваць; урач, які лечыць гіпнозам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гипнотизёр гіпнатызёр, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіло́к, ‑лка, м.

Тое, што і сіло. З сухое лапушыны Зрабіў свісток такі, Што голасам птушыным Іх [чачотак] вабіць на сілкі. Хведаровіч. Праз дзве-тры хвіліны гіпнатызёр быў упэўнены, што дзед заблытаўся ўжо ў яго сілок. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)