гігі́каць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гігі́каю гігі́каем
2-я ас. гігі́каеш гігі́каеце
3-я ас. гігі́кае гігі́каюць
Прошлы час
м. гігі́каў гігі́калі
ж. гігі́кала
н. гігі́кала
Загадны лад
2-я ас. гігі́кай гігі́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час гігі́каючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гігі́каць несов.

1. прост. (громко смеяться) гогота́ть;

2. (о лошадях) ржать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гігі́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Гучна, перарывіста пасмейвацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гігі́каць ’гігікаць’ (БРС, Нас., Касп., Шат.), гі́гікі ’смешкі’ (Бяльк.). Укр. гиги́ ’імітаванне гуку смеху, плачу, іржання каня’, гигота́ти, гиготі́ти ’ржаць’. Гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

загігі́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць гігікаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гігі́канне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. гігікаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яхі́днічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Злосна іранізаваць, з’едліва насміхацца з каго‑н. [Надзя:] — Скалячы зубы, Хвядос будзе яхіднічаць, гігікаць, а ты мусіш выслухоўваць яго, цярпець. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гігі́канне ср.

1. прост. го́гот м.; гогота́нье;

2. ржа́ние;

1, 2 см. гігі́каць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)