гігі́каць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гігі́каю гігі́каем
2-я ас. гігі́каеш гігі́каеце
3-я ас. гігі́кае гігі́каюць
Прошлы час
м. гігі́каў гігі́калі
ж. гігі́кала
н. гігі́кала
Загадны лад
2-я ас. гігі́кай гігі́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час гігі́каючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гігі́каць несов.

1. прост. (громко смеяться) гогота́ть;

2. (о лошадях) ржать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гігі́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Гучна, перарывіста пасмейвацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гігі́каць разм. laut láchen, wíehern vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Гігі́каць ’гігікаць’ (БРС, Нас., Касп., Шат.), гі́гікі ’смешкі’ (Бяльк.). Укр. гиги́ ’імітаванне гуку смеху, плачу, іржання каня’, гигота́ти, гиготі́ти ’ржаць’. Гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

загігі́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць гігікаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гігі́канне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. гігікаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яхі́днічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Злосна іранізаваць, з’едліва насміхацца з каго‑н. [Надзя:] — Скалячы зубы, Хвядос будзе яхіднічаць, гігікаць, а ты мусіш выслухоўваць яго, цярпець. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гігі́канне ср.

1. прост. го́гот м.; гогота́нье;

2. ржа́ние;

1, 2 см. гігі́каць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)