гі́блы, -ая, -ае (разм.).

Які пагражае гібеллю, не абяцае нічога добрага; безнадзейны.

Гіблая справа.

Гіблае месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гі́блы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гі́блы гі́блая гі́блае гі́блыя
Р. гі́блага гі́блай
гі́блае		 гі́блага гі́блых
Д. гі́бламу гі́блай гі́бламу гі́блым
В. гі́блы (неадуш.)
гі́блага (адуш.)		 гі́блую гі́блае гі́блыя (неадуш.)
гі́блых (адуш.)
Т. гі́блым гі́блай
гі́блаю		 гі́блым гі́блымі
М. гі́блым гі́блай гі́блым гі́блых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гі́блы разг. ги́блый, пропа́щий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гі́блы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які пагражае гібеллю (у 1 знач.), прыводзяць да гібелі. Гіблае становішча. □ Павадыр, пан Кярсноўскі, адразу ж знайшоў на гэтым гіблым балоце жардзяныя кладкі-масткі. Якімовіч. // Дрэнны, непрыгодны. Увачавідкі раслі новыя вёскі, людзі вылазілі з гіблых зямлянак, спраўлялі наваселлі. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ги́блый прост. прапа́шчы, гі́блы;

◊

ги́блое де́ло безнадзе́йная спра́ва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)