гюве́ч

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. гюве́ч
Р. гюве́чу
Д. гюве́чу
В. гюве́ч
Т. гюве́чам
М. гюве́чы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гюве́ч, -чу м. гюве́ч

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гюве́ч, ‑у, м.

1. Страва з смажанага мяса з агароднінай.

2. Кансерваваная гародніна з мясам.

[Тур. qiiveç.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)