гу́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Рабочы, які працаваў на гуце, вырабляў шкло.

|| прым. гу́тніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гу́тнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гу́тнік гу́тнікі
Р. гу́тніка гу́тнікаў
Д. гу́тніку гу́тнікам
В. гу́тніка гу́тнікаў
Т. гу́тнікам гу́тнікамі
М. гу́тніку гу́тніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гу́тнік м., уст. стеклоде́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гу́тнік, ‑а, м.

Рабочы, які працаваў на гуце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стеклоде́л спец. шкларо́б, -ба м., гу́тнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)