гусако́ў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гусако́ў гусако́ва гусако́ва гусако́вы
Р. гусако́вага гусако́вай
гусако́вае		 гусако́вага гусако́вых
Д. гусако́ваму гусако́вай гусако́ваму гусако́вым
В. гусако́ў (неадуш.)
гусако́вага (адуш.)		 гусако́ву гусако́ва гусако́вы (неадуш.)
гусако́вых (адуш.)
Т. гусако́вым гусако́вай
гусако́ваю		 гусако́вым гусако́вымі
М. гусако́вым гусако́вай гусако́вым гусако́вых

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гусако́ў гуса́чий;

~ко́ва галава́ — гуса́чья голова́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гуса́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гуса́к гусакі́
Р. гусака́ гусако́ў
Д. гусаку́ гусака́м
В. гусака́ гусако́ў
Т. гусако́м гусака́мі
М. гусаку́ гусака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Гусакі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Гусакі́
Р. Гусако́ў
Д. Гусака́м
В. Гусакі́
Т. Гусака́мі
М. Гусака́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)