гумо́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
гумо́вы |
гумо́вая |
гумо́вае |
гумо́выя |
| Р. |
гумо́вага |
гумо́вай
гумо́вае |
гумо́вага |
гумо́вых |
| Д. |
гумо́ваму |
гумо́вай |
гумо́ваму |
гумо́вым |
| В. |
гумо́вы (неадуш.)
гумо́вага (адуш.) |
гумо́вую |
гумо́вае |
гумо́выя (неадуш.)
гумо́вых (адуш.) |
| Т. |
гумо́вым |
гумо́вай
гумо́ваю |
гумо́вым |
гумо́вымі |
| М. |
гумо́вым |
гумо́вай |
гумо́вым |
гумо́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рези́новый гу́мавы, гумо́вы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ *Мя́кчык, мʼякчык ’самаробны меч’ (ТС). У выніку кантамінацыі лексем мʼяккі і мячык. Матывацыя: самаробны мяч з воўны значна мякчэйшы, чым гумовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рызі́ны ’галёшы’ (гом., добр., чач., ветк., кам., жлоб., ЛА, 2), рэзі́на ’гумовы абутак’ (ПСл). Утворна ад рызі́на ’гума’ (гл.) у выніку метанімічнага пераносу назвы рэчыва, з якога зроблены прадмет, на сам прадмет; параўн. фу́тра ’шкура звера’, ’зімовая вопратка з такіх шкур’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)