гумо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гумо́вы гумо́вая гумо́вае гумо́выя
Р. гумо́вага гумо́вай
гумо́вае		 гумо́вага гумо́вых
Д. гумо́ваму гумо́вай гумо́ваму гумо́вым
В. гумо́вы (неадуш.)
гумо́вага (адуш.)		 гумо́вую гумо́вае гумо́выя (неадуш.)
гумо́вых (адуш.)
Т. гумо́вым гумо́вай
гумо́ваю		 гумо́вым гумо́вымі
М. гумо́вым гумо́вай гумо́вым гумо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гумо́вы, см. гу́мавы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гумо́вы гл гумавы

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рези́новый гу́мавы, гумо́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Gúmmilösung

f -, -en гумо́вы клей

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

mallet

[ˈmælɪt]

n.

драўля́ны або́ гумо́вы малато́к, мо́лат -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ *Мя́кчык, мʼякчык ’самаробны меч’ (ТС). У выніку кантамінацыі лексем мʼяккі і мячык. Матывацыя: самаробны мяч з воўны значна мякчэйшы, чым гумовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Wásserschlauch

m -(e)s, -schläuche (гумо́вы) шланг

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Рызі́ны ’галёшы’ (гом., добр., чач., ветк., кам., жлоб., ЛА, 2), рэзі́на ’гумовы абутак’ (ПСл). Утворна ад рызі́на ’гума’ (гл.) у выніку метанімічнага пераносу назвы рэчыва, з якога зроблены прадмет, на сам прадмет; параўн. фу́тра ’шкура звера’, ’зімовая вопратка з такіх шкур’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rubber

[ˈrʌbər]

1.

n.

1) гу́ма f., каўчу́к -у́ m.

2) гу́мка, сьці́рка f.

2.

adj.

гумо́вы, гу́мавы; каўчу́кавы

•

- rubbers

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)