гу́мавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
гу́мавы |
гу́мавая |
гу́мавае |
гу́мавыя |
| Р. |
гу́мавага |
гу́мавай
гу́мавае |
гу́мавага |
гу́мавых |
| Д. |
гу́маваму |
гу́мавай |
гу́маваму |
гу́мавым |
| В. |
гу́мавы (неадуш.)
гу́мавага (адуш.) |
гу́мавую |
гу́мавае |
гу́мавыя (неадуш.)
гу́мавых (адуш.) |
| Т. |
гу́мавым |
гу́мавай
гу́маваю |
гу́мавым |
гу́мавымі |
| М. |
гу́мавым |
гу́мавай |
гу́мавым |
гу́мавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ша́йба, ‑ы, ж.
1. Падкладка пад гайку ці плешку шрубы ў выглядзе плоскага кольца. Латунная шайба. Гумавая шайба. □ На якарныя балты проста надзя[ва]юць шырокія шайбы, прышрубоўваюць іх гайкамі, і на гэтым мацаванне заканчваецца. Чаркасаў.
2. Спец. Спартыўная прылада ў выглядзе гумавага ці пластмасавага плоскага дыска для гульні ў хакей. Скончылася лета, футбольны мяч ідзе на адпачынак, і настае чарга клюшкі. Ганяць шайбу можна дзе хочаш. Няхай.
[Ням. Scheibe.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)