гуа́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. гуа́на гуа́на
Р. гуа́на гуа́на
Д. гуа́на гуа́на
В. гуа́на гуа́на
Т. гуа́на гуа́на
М. гуа́на гуа́на

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гуа́на, нескл., н.

Памёт дзікіх птушак, які скарыстоўваецца на ўгнаенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гуа́на нескл., ср., с.-х. гуа́но

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гуа́на, нескл., н.

Сухі памёт дзікіх птушак, які скарыстоўваецца на ўгнаенне.

[Ісп. guano.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гуа́но с.-х. гуа́на нескл., ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)