грэ́шніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. грэ́шніца грэ́шніцы
Р. грэ́шніцы грэ́шніц
Д. грэ́шніцы грэ́шніцам
В. грэ́шніцу грэ́шніц
Т. грэ́шніцай
грэ́шніцаю		 грэ́шніцамі
М. грэ́шніцы грэ́шніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грэ́шніца ж. гре́шница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грэ́шніца, ‑ы, ж.

Жан. да грэшнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грэ́шнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Грэшны чалавек.

|| ж. грэ́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гре́шница грэ́шніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нечести́вица грэ́шніца, -цы ж., пага́нка, -кі ж., бязбо́жніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кашчу́нстваваць, ‑вую, ‑вуеш, ‑вуе; незак.

1. Насміхацца над рэлігійнай святыняй, абражаць чые‑н. рэлігійныя пачуцці. — Замаўчы, грэшніца! — крыкнуў тады айцец Амброзіо і ўстаў з крэсла. — Ты асмельваешся кашчунстваваць! Маўр.

2. Зневажальна адносіцца да таго, што паважаюць, чым даражаць іншыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)