грэ́шніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. грэ́шніца грэ́шніцы
Р. грэ́шніцы грэ́шніц
Д. грэ́шніцы грэ́шніцам
В. грэ́шніцу грэ́шніц
Т. грэ́шніцай
грэ́шніцаю		 грэ́шніцамі
М. грэ́шніцы грэ́шніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грэ́шніца ж. гре́шница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грэ́шніца, ‑ы, ж.

Жан. да грэшнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грэ́шнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Грэшны чалавек.

|| ж. грэ́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гре́шница грэ́шніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

grzesznica

ж. грэшніца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wrongdoer [ˈrɒŋˌdu:ə] n. fml

1. правапаруша́льнік, крыўдзі́цель

2. грэ́шнік; грэ́шніца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sinner [ˈsɪnə] n. грэ́шнік; грэ́шніца;

saints and sinners святы́я і грэ́шнікі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sinner

[ˈsɪnər]

n.

грэ́шнік -а m., грэ́шніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нечести́вица грэ́шніца, -цы ж., пага́нка, -кі ж., бязбо́жніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)