грэ́бля, -і, мн. -і, -яў, ж.
Насціл з бярвення ці галля для праезду па гразкім месцы; гаць.
|| памянш. грэ́белька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
грэ́бля
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
грэ́бля |
грэ́блі |
| Р. |
грэ́блі |
грэ́бляў |
| Д. |
грэ́блі |
грэ́блям |
| В. |
грэ́блю |
грэ́блі |
| Т. |
грэ́бляй
грэ́бляю |
грэ́блямі |
| М. |
грэ́блі |
грэ́блях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
грэ́бля ж. гать, плоти́на
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
грэ́бля, ‑і, ж.
Насціл з бярвення або галля для пераезду цераз балота, гразкае месца; гаць. Рота неўзабаве падыходзіла да балота, праз якое цягнулася грэбля. Мележ. Пачалі браты церабіць прасекі ў пушчы ды масціць грэблі. Якімовіч. // Насыпная дарога цераз нізкія балоцістыя мясціны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гать гаць, род. га́ці ж., грэ́бля, -лі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гре́бля ж.
1. спорт. веслава́нне, -ння ср.;
2. обл. (сена) грэ́бля, -лі ж.;
3. обл. (плотина, насыпь) грэ́бля, -лі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
грэ́белька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.
Памянш. да грэбля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кано́э нескл., ср., спорт. кано́э;
грэ́бля на к. — гре́бля на кано́э
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Та́ма ’гаць, грэбля, стаў, ставок’ (Некр. і Байк.), ’запруда’ (Вруб., Ласт.), сюды ж тамова́ті ’затрымліваць, замаруджваць, запруджваць’ (Вруб.), тамава́ньнё ’гаць пры беразе ракі’ (карэліц., З нар. сл.), тамава́не ’ўмацаванне берагоў ад размыву’ (Скарбы), ст.-бел. тамовати ’стрымліваць’. Праз польск. tama ’запруда, грэбля, дамба’, tamować ’прыпыняць, стрымліваць’, з с.-в.-ням. tam ’дамба, грэбля, гаць, запруда’, ням. Damm ’тс’, dämmen ’запруджваць, падпіраць’, роднасных англ. dam, ст.-ісл. dammr ’запруда’, гоц. faúr‑dammjan ’загароджваць’, і, як мяркуюць, грэч. θέμεθλα ’падмурак’ (Брукнер, 564; ЕСУМ, 5, 511; Булыка, Лекс. запазыч., 198). Гл. таксама утаймаваць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
выбо́істы, ‑ая, ‑ае.
З выбоінамі; калдобісты. Выбоістая грэбля. □ Коні рванулі з месца адразу ўгалоп і панеслі.. па выбоістай, караністай дарозе. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)