гры́фель

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гры́фель гры́фелі
Р. гры́феля гры́феляў
Д. гры́фелю гры́фелям
В. гры́фель гры́фелі
Т. гры́фелем гры́фелямі
М. гры́фелі гры́фелях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гры́фель, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Палачка з асобай пароды сланцу для пісання на дошцы з такога ж сланцу.

2. Тое, што і графіт (у 2 знач.).

|| прым. гры́фельны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гры́фель м. гри́фель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гры́фель, ‑я, м.

Палачка з аспіднага сланцу для пісання на грыфельнай дошцы. Правесці грыфелем па чорнай дошцы.

[Ням. Griffel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гри́фель гры́фель, -ля м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Піса́ла ’пяро’ (Нас.), рус. писало ’начынне для пісання’, стараж.-рус. писало ’грыфель’ (XI ст.), польск. старое pisadło, чэш. písadlo ’скрынка з чарнільніцай і пясочніцай’, славен. pisálo ’грыфель’, серб.-харв. пѝсаљка ’аловак’, макед. писалка ’тс’, ’ручка’, балг. писа́лка ’ручка з пяром’. Да прасл. *pьsati ’маляваць’ > пісаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)