грыбны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. грыбны́ грыбна́я грыбно́е грыбны́я
Р. грыбно́га грыбно́й
грыбно́е		 грыбно́га грыбны́х
Д. грыбно́му грыбно́й грыбно́му грыбны́м
В. грыбны́ (неадуш.)
грыбно́га (адуш.)		 грыбну́ю грыбно́е грыбны́я (неадуш.)
грыбны́х (адуш.)
Т. грыбны́м грыбно́й
грыбно́ю		 грыбны́м грыбны́мі
М. грыбны́м грыбно́й грыбны́м грыбны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грыбны́ грибно́й;

г. год — грибно́й год;

~но́е ме́сца — грибно́е ме́сто;

г. суп — грибно́й суп;

◊ г. дождж — грибно́й дождь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грыбны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да грыба, грыбоў, уласцівы ім. Грыбны пах. Грыбная пара. // Багаты на грыбы. Грыбны лес. Грыбное лета. □ Баравічкі мае любыя! Якою слаўнаю сям’ёю Вы ўстаяце перада мною! Я помню летнія часіны І вас, грыбныя баравіны! Колас. // Прыгатаваны з грыбоў, з грыбамі. Грыбны суп. Грыбная ікра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грыб, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

Асаблівы арганізм, які спалучае прыкметы раслін і жывёл, звычайна размнажаецца спорамі.

Ядавіты г.

Воўчыя грыбы.

○

Чайны грыб — плеўка з мікраарганізмаў на паверхні салодкага чайнага раствору.

|| памянш. грыбо́к, -бка́, мн. -бкі́, -бко́ў, м.

|| прым. грыбны́, -а́я, -о́е.

Грыбная пара.

Г. дождж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грибно́й грыбны́;

грибно́й дождь грыбны́ дождж;

грибно́е ме́сто грыбна́я мясці́на;

грибно́й суп грыбны́ суп.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фарш, -у, м.

1. Здробненае мяса для прыгатавання розных відаў ежы.

Курыны ф.

2. Любая здробненая начынка для страў.

Грыбны ф.

|| прым. фа́ршавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фарш, ‑у, м.

Здробненае мяса для прыгатавання розных відаў ежы. Свіны фарш. Гатаваць фарш для катлет. // Любая дробна нарэзаная начынка. Грыбны фарш. Маркоўны фарш.

[Фр. farce ад лац. farcio — начыняю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Квасо́к 1 ’кісліца’. Гл. квасец.

Квасо́к 2 ’шчаўе і страва з яго’ (Вешт., ТС), ’грыбны суп’ (Сцяшк.). Гл. квасок 1.

Квасо́к 3 ’квас’ (Бяльк.). Гл. квас.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ра́дуга, ‑і, ДМ ‑дузе, ж.

Тое, што і вясёлка. Над возерам перакінула сваё каляровае каромысла радуга, але вясёлы, бліскучы грыбны дожджык усё яшчэ ішоў. В. Вольскі. Стала радуга, як арка, У блакіце. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нава́р, ‑у, м.

Вадкасць, насычаная рэчывамі тых прадуктаў, што ў ёй варацца. Грыбны навар. // Тлушч, які ўсплывае наверх пры варцы стравы з жывёльных прадуктаў. Юшка са свежай рыбы ўжо кіпела.. Корань зменшыў агонь, каб не выкіпаў навар, прысеў. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)