груча́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гручу́ гручы́м
2-я ас. гручы́ш гручыце́
3-я ас. гручы́ць груча́ць
Прошлы час
м. груча́ў груча́лі
ж. груча́ла
н. груча́ла
Загадны лад
2-я ас. гручы́ гручы́це

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

груча́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Разм. Грукаць, грукатаць. Міхалка ў кузні. Малатком гручыць па жалезе. Бядуля. А ў хаце ігралі скрыпкі і бубнілі бубны, пелі і гручалі. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гручэ́ць

‘грукаць, грукатаць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гручу́ гручы́м
2-я ас. гручы́ш гручыце́
3-я ас. гручы́ць груча́ць
Прошлы час
м. гручэ́ў гручэ́лі
ж. гручэ́ла
н. гручэ́ла
Загадны лад
2-я ас. гручы́ гручы́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час гручучы́

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)