гру́дка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гру́дка гру́дкі
Р. гру́дкі гру́дак
Д. гру́дцы гру́дкам
В. гру́дку гру́дкі
Т. гру́дкай
гру́дкаю		 гру́дкамі
М. гру́дцы гру́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гру́дка ж., уменьш. кусо́чек м.; (затвердевшей земли) комо́к м.;

г. цу́кру — кусо́чек са́хару

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гру́дка​I уменьш. ку́чка, -кі ж.; см. гру́да.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гру́дка​II ж., уменьш.-ласк. гру́дкі, -каў; см. грудь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гру́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Памянш. да груда (у 1, 3 знач.). Асобна ўзвышаліся грудкі шруб, раскладзеных па калібрах, ляжалі паіржавелыя цвікі. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гру́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, груд, ж.

1. Куча зваленых у беспарадку прадметаў, рэчаў.

Г. цэглы.

2. Глыба, кусок чаго-н. цвёрдага, звычайна зямлі.

Калёсы тарахцелі па замёрзлай грудзе.

|| памянш. гру́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

Г. цукру.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Грудо́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Грудо́к
Р. Грудка́
Д. Грудку́
В. Грудо́к
Т. Грудко́м
М. Грудку́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грудо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. грудо́к грудкі́
Р. грудка́ грудко́ў
Д. грудку́ грудка́м
В. грудо́к грудкі́
Т. грудко́м грудка́мі
М. грудку́ грудка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

варано́к, ‑нка, м.

Від ластаўкі. У гарадской ластаўкі, варанка, хвост такой жа формы, як і ў беражанкі, а грудка, брушка і шыя зусім белыя. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарбі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Памянш. да гарбіна; маленькая гарбіна. Нос з гарбінкай. □ Кожная грудка лёду, кожны парог — гарбінка, выступ зямлі, узгорачак становяць .. [ручайкам] замінкі.. ў іх імклівым руху. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)