гругано́ў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гругано́ў гругано́ва гругано́ва гругано́вы
Р. гругано́вага гругано́вай гругано́вага гругано́вых
Д. гругано́ваму гругано́вай гругано́ваму гругано́вым
В. гругано́ў (неадуш.)
гругано́вага (адуш.)		 гругано́ву гругано́ва гругано́вы (неадуш.)
гругано́вых (адуш.)
Т. гругано́вым гругано́вай
гругано́ваю		 гругано́вым гругано́вымі
М. гругано́вым гругано́вай гругано́вым гругано́вых

Крыніцы: prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гругано́ў, ‑ова.

Які належыць гругану. Груганова крыло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

груга́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. груга́н груганы́
Р. гругана́ гругано́ў
Д. гругану́ гругана́м
В. гругана́ гругано́ў
Т. гругано́м гругана́мі
М. гругане́ гругана́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

груганнё, ‑я, н., зб.

Чарада груганоў, груганы. Над месцам бою кружыла груганнё. Гурскі. // перан. Пра шкодных, небяспечных людзей. Яшчэ не дрэмле чорнае Ў закутках груганнё. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)