графама́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, ахоплены графаманіяй.

|| ж. графама́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. графама́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

графама́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. графама́н графама́ны
Р. графама́на графама́наў
Д. графама́ну графама́нам
В. графама́на графама́наў
Т. графама́нам графама́намі
М. графама́не графама́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

графама́н м. графома́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

графама́н, ‑а, м.

Чалавек, ахоплены графаманіяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

графома́н графама́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

графама́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да графаман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)