грані́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. грані́т
Р. грані́ту
Д. грані́ту
В. грані́т
Т. грані́там
М. грані́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грані́т, -у, М -ні́це, м.

Цвёрдая зярністая горная парода з кварцу, палявога шпату і слюды.

|| прым. грані́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грані́т, -ту м. грани́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грані́т, ‑у, М ‑піце, м.

Цвёрдая зярністая горная парода, якая складаецца з кварцу, палявога шпату і слюды (скарыстоўваецца ў будаўніцтва).

[Іт. granito.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грани́т грані́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зярні́сты, -ая, -ае.

Які складваецца з зерняў (у 3 знач.).

З. колас.

Зярністая ікра (гатунак чорнай ікры). З. граніт.

|| наз. зярні́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грані́тчык, ‑а, м.

Рабочы, які апрацоўвае граніт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сігра́н, ‑у, м.

Сінтэтычны граніт, дэкаратыўны камень, які здабываецца ў плавільных печах і выкарыстоўваецца як абліцовачны матэрыял.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адшліфава́ць сов., прям., перен. отшлифова́ть;

а. грані́т — отшлифова́ть грани́т;

а. стыль апавяда́ння — отшлифова́ть стиль расска́за

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зярні́сты в разн. знач. зерни́стый;

з. ко́лас — зерни́стый ко́лос;

з. грані́т — зерни́стый грани́т;

○ ~тая ікра́ — зерни́стая икра́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)