гранёны, -ая, -ае.

1. Які мае некалькі граней.

Г. стакан.

2. Які падвяргаўся граненню.

Г. хрусталь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гранё́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гранё́ны гранё́ная гранё́нае гранё́ныя
Р. гранё́нага гранё́най
гранё́нае		 гранё́нага гранё́ных
Д. гранё́наму гранё́най гранё́наму гранё́ным
В. гранё́ны (неадуш.)
гранё́нага (адуш.)		 гранё́ную гранё́нае гранё́ныя (неадуш.)
гранё́ных (адуш.)
Т. гранё́ным гранё́най
гранё́наю		 гранё́ным гранё́нымі
М. гранё́ным гранё́най гранё́ным гранё́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гранё́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гранё́ны гранё́ная гранё́нае гранё́ныя
Р. гранё́нага гранё́най
гранё́нае		 гранё́нага гранё́ных
Д. гранё́наму гранё́най гранё́наму гранё́ным
В. гранё́ны (неадуш.)
гранё́нага (адуш.)		 гранё́ную гранё́нае гранё́ныя (неадуш.)
гранё́ных (адуш.)
Т. гранё́ным гранё́най
гранё́наю		 гранё́ным гранё́нымі
М. гранё́ным гранё́най гранё́ным гранё́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гранё́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гранё́ны гранё́ная гранё́нае гранё́ныя
Р. гранё́нага гранё́най
гранё́нае		 гранё́нага гранё́ных
Д. гранё́наму гранё́най гранё́наму гранё́ным
В. гранё́ны (неадуш.)
гранё́нага (адуш.)		 гранё́ную гранё́нае гранё́ныя (неадуш.)
гранё́ных (адуш.)
Т. гранё́ным гранё́най
гранё́наю		 гранё́ным гранё́нымі
М. гранё́ным гранё́най гранё́ным гранё́ных

Кароткая форма: гранё́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гранёны

1. прич. гранённый;

2. прил. гранёный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гранёны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад граніць.

2. у знач. прым. Які мае грані; з гранямі. Гранёная ваза. Гранёны штык. // Які падвяргаўся граненню. Гранёны крышталь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гранённый прич., гранёный прил. гранёны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гранаві́ты, ‑ая, ‑ае.

Уст. Тое, што і гранёны (у 2 знач.).

•••

Гранавітая палата гл. палата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кантовы, гранёны

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

пасяле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. пасяляць — пасяліць (у 1 знач.) і пасяляцца — пасяліцца (у 1 знач.).

2. Месца аседлага жыцця людзей; населены пункт, сяло. Пад ганаровай вартаю прысад У кожным беларускім пасяленні Стаіць гранёны абеліск гранітны. Жычка. // Месца, дзе жывуць, гнездзяцца ў вялікай колькасці якія‑н. жывёлы, птушкі і інш.

3. У дарэвалюцыйнай Расіі — пакаранне, высылка на жыхарства ў аддаленую мясцовасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)