грамадзя́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. грамадзя́нка грамадзя́нкі
Р. грамадзя́нкі грамадзя́нак
Д. грамадзя́нцы грамадзя́нкам
В. грамадзя́нку грамадзя́нак
Т. грамадзя́нкай
грамадзя́нкаю		 грамадзя́нкамі
М. грамадзя́нцы грамадзя́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

грамадзя́нка ж. гражда́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грамадзя́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да грамадзянін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грамадзя́нін, -а, мн. грамадзя́не і (з ліч. 2, 3, 4) грамадзя́ніны, -дзя́н, м.

1. Асоба, якая належыць да пастаяннага насельніцтва дадзенай дзяржавы, карыстаецца правамі і выконвае абавязкі, устаноўленыя яе канстытуцыяй.

2. Дарослы чалавек, а таксама форма звароту да яго.

|| ж. грамадзя́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гражда́нка грамадзя́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)