грамадзя́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
грамадзя́нка |
грамадзя́нкі |
| Р. |
грамадзя́нкі |
грамадзя́нак |
| Д. |
грамадзя́нцы |
грамадзя́нкам |
| В. |
грамадзя́нку |
грамадзя́нак |
| Т. |
грамадзя́нкай грамадзя́нкаю |
грамадзя́нкамі |
| М. |
грамадзя́нцы |
грамадзя́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
грамадзя́нка ж. гражда́нка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
грамадзя́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Жан. да грамадзянін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грамадзя́нка ж Bürgerin f -, -nen, Stáatsangehörige (sub) f -n, -n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
грамадзя́нін, -а, мн. грамадзя́не і (з ліч. 2, 3, 4) грамадзя́ніны, -дзя́н, м.
1. Асоба, якая належыць да пастаяннага насельніцтва дадзенай дзяржавы, карыстаецца правамі і выконвае абавязкі, устаноўленыя яе канстытуцыяй.
2. Дарослы чалавек, а таксама форма звароту да яго.
|| ж. грамадзя́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гражда́нка грамадзя́нка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
cosmopolitan1 [ˌkɒzməˈpɒlɪtən] n. касмапалі́т, грамадзя́нін све́ту; грамадзя́нка све́ту
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
citizen [ˈsɪtɪzn] n.
1. грамадзя́нін; грамадзя́нка;
a citizen of the world касмапалі́т
2. гараджа́нін; гараджа́нка; жыха́р го́рада
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Stáatsangehörige
sub m, f -n, -n грамадзя́нін, грамадзя́нка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
obywatelka
ж.
1. грамадзянка; жыхарка;
2. уст. памешчыца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)