гравіме́тр
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гравіме́тр |
гравіме́тры |
| Р. |
гравіме́тра |
гравіме́траў |
| Д. |
гравіме́тру |
гравіме́трам |
| В. |
гравіме́тр |
гравіме́тры |
| Т. |
гравіме́трам |
гравіме́трамі |
| М. |
гравіме́тры |
гравіме́трах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гравіме́тр м., физ. гравиме́тр
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гравіме́тр, ‑а, м.
Прыбор, якім вымяраюць паскарэнне сілы цяжару.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гравиме́тр физ. гравіме́тр, -ра м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)