Verbum

анлайнавы слоўнік

гравю́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гравю́ра, -ы, мн. -ы, -вю́р, ж.

1. Малюнак, выразаны на гладкай паверхні якога-н. цвёрдага матэрыялу (металу, дрэва, шкла), а таксама адбітак такога малюнка на паперы.

Г. на медзі.

2. Від графікі, які ахоплівае творы, выкананыя такім спосабам.

|| прым. гравю́рны, -ая, -ае.

Гравюрная тэхніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гравю́ра ж. гравю́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гравю́ра гравю́ра, -ры ж.; (о гравюре на дереве — ещё) дрэвары́т, -ту м.; (о гравюре на меди — ещё) медзяры́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гравю́ра, ‑ы, ж.

1. Малюнак, выразаны на гладкай паверхні цвёрдага матэрыялу (дрэва, металу, шкла), а таксама адбітак такога малюнка на паперы.

2. Від графікі, у якім выявай з’яўляецца такі малюнак.

[Фр. gravure.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыпагравю́ра, -ы, мн. -ы, -вю́р, ж.

Гравюра, узноўленая друкарскім спосабам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ксілагра́фія, -і, ж.

Гравіраванне на дрэве, а таксама сама гравюра на дрэве або адбітак з такой гравюры.

|| прым. ксілаграфі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дрэвары́т м., уст. гравю́ра на де́реве

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тыпагравю́ра, ‑ы, ж.

Гравюра, узноўленая друкарскім спосабам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтагравю́ра, ‑ы, ж.

Гравюра, адціснутая з дошкі, гравіраванай самім аўтарам малюнка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)