гра́бли гра́блі, -бе́ль ед. нет.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
грабі́лка ж., разг. ко́нные гра́бли
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гра́блі, -бель и -ляў ед. нет гра́бли
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Гра́біць ’грабіць’ (БРС). Параўн. рус. гра́бить, укр. гра́бити, польск. grabić, балг. гра́бя, ст.-слав. грабити і г. д. Прасл. *grabiti ’хапаць, грабіць, браць; зграбаць і да т. п.’ Да і.-е. *ghrōbh‑; параўн. ст.-інд. grāháyati ’прымусіць схапіць’. Гл. Трубачоў, Эт. сл., 7, 97; Фасмер, 1, 449–450; Траўтман, 95–96; Бернекер, 1, 344; Слаўскі, 1, 333–334. Ад гэтага прасл. дзеяслова ўтворана *grabja, *grabji ’граблі, грэбень’ (’тое, чым зграбаюць’): бел. гра́блі, рус. гра́бли, укр. граблі́, польск. grabie, чэш. hrábě і г. д.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
свали́ться
1. (упасть с чего-л.) скі́нуцца, мног. паскіда́цца, звалі́цца, мног. пазва́львацца;
с во́за свали́лись гра́бли з во́за звалі́ліся (скі́нуліся) гра́блі;
2. (упасть, обрушиться на землю) павалі́цца, звалі́цца, упа́сці; (опрокинуться) абярну́цца;
забо́р свали́лся плот павалі́ўся (абярну́ўся);
челове́к свали́лся чалаве́к звалі́ўся;
4. перен. (обрушиться на кого-л.) звалі́цца;
свали́лось на меня́ тру́дное де́ло звалі́лася на мяне́ ця́жкая спра́ва;
5. (столкнуться — о судах) мор. сутыкну́цца;
◊
как с не́ба свали́лся як з не́ба звалі́ўся;
свали́ться с плеч звалі́цца з плеч;
свали́ться как снег на́ голову звалі́цца як снег на галаву́;
гора́ с плеч свали́лась гара́ з плеч звалі́лася;
свали́ться с ног звалі́цца з ног.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сцягну́ць сов.
1. стяну́ть, стащи́ть; снять; (резким движением) сдёрнуть;
с. ло́дку з бе́рага — стяну́ть (стащи́ть) ло́дку с бе́рега;
с. ко́ўдру са спя́чага — стащи́ть (стяну́ть, сдёрнуть) одея́ло со спя́щего;
с. бот з нагі́ — стащи́ть (стяну́ть, снять, сдёрнуть) сапо́г с ноги́;
с. мяшкі́ ўніз — стяну́ть мешки́ вниз;
2. (в одно место) стяну́ть; собра́ть;
3. (сжимая, туго перевязать) стяну́ть;
с. шыне́ль рэ́менем — стяну́ть шине́ль ремнём;
4. (унести что-л. далеко) затащи́ть;
дзе́ці ~ну́лі куды́сьці гра́блі — де́ти затащи́ли куда́-то гра́бли;
5. безл. (о судороге) стяну́ть, свести́;
6. разг. (украсть) стащи́ть, стяну́ть;
7. безл. (начать затвердевать) схвати́ть;
на дварэ́ маро́зік, гразь ~ну́ла — на дворе́ моро́зец, грязь схвати́ло;
8. безл. (о воде) уба́виться, сойти́;
пасля́ паво́дкі ваду́ ~ну́ла — по́сле па́водка воды́ уба́вилось (вода́ сошла́)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)