грабе́жніцкі, -ая, -ае.

1. гл. грабежнік.

2. Які прыводзіць да разарэння.

Грабежніцкая вайна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грабе́жніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. грабе́жніцкі грабе́жніцкая грабе́жніцкае грабе́жніцкія
Р. грабе́жніцкага грабе́жніцкай
грабе́жніцкае		 грабе́жніцкага грабе́жніцкіх
Д. грабе́жніцкаму грабе́жніцкай грабе́жніцкаму грабе́жніцкім
В. грабе́жніцкі (неадуш.)
грабе́жніцкага (адуш.)		 грабе́жніцкую грабе́жніцкае грабе́жніцкія (неадуш.)
грабе́жніцкіх (адуш.)
Т. грабе́жніцкім грабе́жніцкай
грабе́жніцкаю		 грабе́жніцкім грабе́жніцкімі
М. грабе́жніцкім грабе́жніцкай грабе́жніцкім грабе́жніцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

грабе́жніцкі граби́тельский;

~кія цэ́ны — граби́тельские це́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грабе́жніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да грабежніка, грабежнікаў, уласцівы ім. Грабежніцкія планы. // Які вядзецца з мэтай грабяжу, аграблення. Грабежніцкая вайна. // Празмерна высокі, вымагальны. Грабежніцкія штрафы. Грабежніцкія цаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грабе́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто займаецца грабяжом.

|| ж. грабе́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. грабе́жніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

граби́тельский грабе́жніцкі, рабаўні́цкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рабаўні́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які прыводзяць да разарэння каго‑н.; грабежніцкі. Рабаўніцкая палітыка царскага ўраду. Рабаўніцкая рэформа 1861 г.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)