гра́б

‘дрэва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гра́б гра́бы
Р. гра́ба гра́баў
Д. гра́бу гра́бам
В. гра́б гра́бы
Т. гра́бам гра́бамі
М. гра́бе гра́бах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грабня́к, -ку́ м., собир. граби́нник, за́росли гра́ба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грабня́к, ‑у, м.

Зараснік граба. Між валоў рос арэшнік і грабняк, кучаравіліся дубкі і рабіны. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

граб (род. гра́ба, (о древесине и собир.) гра́бу) м. граб

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гра́бавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да граба. Грабавы ліст. Грабавы лес. // Зроблены з грабу. Плыве арба і сэрца скрыпам рэжа, Па дзёгцю плача грабавая вось. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

граб бот. граб, род. гра́ба и (о древесине и собир.) гра́бу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)