го́цаць несов., разг. скака́ть, пры́гать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
го́цаць і го́цкаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).
Шумна скакаць, падскокваць; падкідваць на руках.
Г. дзіця.
|| аднакр. го́цнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. го́цанне, -я, н. і го́цканне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
го́цаць і го́цкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. З шумам скакаць, падскокваць. Свістуноў гоцаў упрысядкі перад Раманам Раманавічам, запрашаючы яго ў круг. Паўлаў. — Не гоцай ты, — спыніла Ганка хлапца, які пачаў танцаваць рок-н-рол. Прокша. Зрэдку праходзіла конка; з гары коні гоцкалі трухам, а пад гару напіналіся як маглі. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заго́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Пачаць гоцаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
го́цнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Аднакр. да гоцаць, гоцкаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паго́цаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Гоцаць некаторы час. Пагоцаць па пакоі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Го́йсаць ’бегаць’ (БРС), гайса́ць, гаса́ць, го́цаць, гаца́ць (гл. Сцяшк. МГ, Сл. паўн.-зах., Жд. I, Нас., Шат.). Магчыма, гукапераймальнага (выклічнікавага) паходжання.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гоп, выкл. у знач. вык.
Разм. Ужываецца ў значэнні дзеясловаў гопнуць, гопнуцца і гоцаць, гопацца. Конік з горкі як пабег, Бабка з санак гоп у снег! Колас.
•••
Не кажы гоп, пакуль не пераскочылі гл. казаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)