Verbum

анлайнавы слоўнік

го́цаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
	адз.	мн.
1-я ас.	го́цаю	го́цаем
2-я ас.	го́цаеш	го́цаеце
3-я ас.	го́цае	го́цаюць
Прошлы час
м.	го́цаў	го́цалі
ж.	го́цала
н.	го́цала
Загадны лад
2-я ас.	го́цай	го́цайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час	го́цаючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

го́цаць несов., разг. скака́ть, пры́гать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́цаць і го́цкаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Шумна скакаць, падскокваць; падкідваць на руках.

Г. дзіця.

|| аднакр. го́цнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. го́цанне, -я, н. і го́цканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Го́цаць. Гл. го́йсаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

го́цаць і го́цкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. З шумам скакаць, падскокваць. Свістуноў гоцаў упрысядкі перад Раманам Раманавічам, запрашаючы яго ў круг. Паўлаў. — Не гоцай ты, — спыніла Ганка хлапца, які пачаў танцаваць рок-н-рол. Прокша. Зрэдку праходзіла конка; з гары коні гоцкалі трухам, а пад гару напіналіся як маглі. Скрыган.