го́рна нареч.

1. го́рько, го́рестно;

г. пла́каць — го́рько (го́рестно) пла́кать;

2. в знач. безл. сказ. оби́дно;

так мне ста́ла г. — так мне ста́ло оби́дно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́рна,

Разм.

1. Прысл. да горны ​2.

2. безас. у знач. вык. Пра цяжкі прыгнечаны стан, у якім знаходзіцца хто‑н., перажываючы гора. І было самотна, надта было горна, Было многа крыўды, было многа слёз. Гурло. Пачынаюць думкі грызці — сумна, горна. Дзяргай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

горна... і горна-...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. горны¹, напр.: горна-металургічны, горнарабочы, горнастралковы, горнакліматычны, горназдабываючы, горнахімічны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́рна-абагача́льны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да здабычы каштоўных мінералаў з руды.

Г. камбінат.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

горна...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «горны ​1», напрыклад: горнастралковы, горнапрамысловы, горнатэхнічны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́рна-абагача́льны го́рно-обогати́тельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́рна-лясі́сты го́рно-леси́стый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́рна-металургі́чны го́рно-металлурги́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

айма́к, -а́, м.

Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Бураціі, Горна-Алтайскай аўтаномнай вобласці і Манголіі.

|| прым. айма́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́рны², -ая, -ае (разм.).

Поўны гора; гаротны.

Г. сум твой сэрцам чую.

Горна (безас.; у знач. вык.) на душы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)