горлопа́н прост. гарлапа́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарлапа́н м., прост. горлопа́н, горла́н, горлодёр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарладзёр м., прост.

1. горлодёр, горлопа́н;

2. (о чём-л., сильно раздражающем горло) горлодёр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Гарлапа́н ’гарлапан’ (БРС, Бяльк.), гарлапа́ніць (БРС). Рус. горлопа́н ’тс’. Паводле Фасмера (1, 442, са спасылкай на Сабалеўскага, РФВ, 71, 443), складанае слова: горло + пан. Іначай Шанскі, 1, Г, 136: утварэнне суфіксам ‑ан ад *горлопа ’крыкун’ (< горло).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)