го́лубь го́луб, -ба м.;

◊

го́лубь ми́ра го́луб мі́ру;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шыза́к, -ка́ м. (голубь) сизя́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́луб м.

1. го́лубь;

2. ласк., разг. (при обращении) го́лубь; голу́бчик;

○ г. мі́ру — го́лубь ми́ра;

◊ сівы́ як г. — седо́й как лунь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

труба́стый / труба́стый го́лубь зоол. труба́ч.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паштаві́к, -ка́ разг.

1. почтови́к;

2. почто́вый го́лубь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

труба́ч​II (трубастый голубь) разг. труба́ч, -ча́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сиза́рь зоол.

1. дзі́кі го́луб;

2. (сизый голубь) шы́зы го́луб.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сі́мвал м., в разн. знач. си́мвол;

го́луб — с. мі́ру — го́лубь — си́мвол ми́ра;

~лы хімі́чных элеме́нтаў — си́мволы хими́ческих элеме́нтов

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Го́луб ’голуб’. Рус. го́лубь, укр. го́луб, польск. gołąb, чэш. holub, серб.-харв. го̏лу̑б, ст.-слав. голѫбь. Прасл. *golǫbь. Лічыцца словам з не вельмі яснай этымалогіяй (агляд версій гл. у Слаўскага, 1, 312–313; Фасмера, 1, 432–433; Трубачова, Эт. сл., 6, 216–217). Можна прыняць версію, што прасл. *golǫbь вельмі нагадвае лац. columba, Columbus ’тс’, але хутчэй гэта паралельныя ўтварэнні (Трубачоў, там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вярту́н (род. вертуна́) м.

1. разг. верту́н, егоза́; непосе́да;

2. (голубь) верту́н;

3. (жук) вертя́чка ж.;

4. (болезнь сосны) верту́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)